AZIATISCHE TOPPERS EN HOLLYWOOD

Aziatische vertegenwoordiging: een nieuw hoofdstuk in Hollywood

De komende nacht staat in het teken van de Oscars, en zoals elk jaar bieden de nominaties genoeg stof voor interessante statistieken. Zo zijn zestien van de twintig genomineerde acteurs voor het eerst in de race voor een felbegeerd gouden beeldje.

Toch springt één feit er nog meer uit: voor het eerst in de geschiedenis (2023) zijn vier acteurs van Aziatische afkomst genomineerd. Michelle Yeoh, Ke Huy Quan en Stephanie Hsu voor Everything, Everywhere, All at Once, en Hong Chau voor The Whale. Deze mijlpaal volgt op eerdere belangrijke momenten, zoals de winst van Parasite in 2019 en Nomadland in 2020, en wordt gezien als een signaal dat Hollywood eindelijk een realistischer perspectief krijgt op Aziatische culturen.

“Als ik als kind een film als deze had gezien, was ik een totaal ander persoon geworden,” zei regisseur Daniel Kwan in een interview. “Mijn ervaringen als Aziaat voelde ik altijd als een probleem, in plaats van een kracht.”

Een lange weg naar erkenning

Volgens Jia Zhao, artistiek directeur van het filmfestival CinemAsia, markeerde Parasite een keerpunt. De geschiedenis van Aziatische representatie in Hollywood kent een moeizaam verloop. In de jaren 30 hield actrice Merle Oberon haar Sri Lankaanse afkomst geheim om rollen te kunnen krijgen. Hoewel Michelle Yeoh vaak wordt genoemd als de eerste Aziatische vrouw genomineerd voor Beste Actrice, heeft Oberon dat rechtmatig eerder bereikt, al is dit feit vaak onderbelicht gebleven.

Anna May Wong, de eerste Aziatisch-Amerikaanse filmster, zocht haar toevlucht in Europa vanwege de beperkte kansen in de VS. “Aziatische acteurs kregen in Hollywood zelden hoofdrollen,” vertelt Zhao. “Als een rol niet expliciet Aziatisch was, viel je buiten de boot.”

Van stereotypen naar authenticiteit

Hollywood hield lang vast aan stereotype beelden. Denk aan Fu Manchu en Mr. Moto, vaak gespeeld door wit geschminkte acteurs, zoals Mickey Rooney in Breakfast at Tiffany’s. Zelfs de doorbraak van Bruce Lee in de jaren 70 bleef beperkt tot het kungfu genre. Films zoals Crouching Tiger, Hidden Dragon, die in 2000 vier Oscars won, werden geprezen, maar vielen alsnog terug op traditionele vechtfilm-elementen.

Met Everything, Everywhere, All at Once lijkt dat tij te keren. De film verbindt absurditeit met herkenbare thema’s, zoals familiebanden en persoonlijke worstelingen. Het verhaal draait om een moeder die, ondanks een dreigende scheiding en financiële problemen, haar band met haar dochter probeert te redden.

“Het voelt veel realistischer,” zegt Zhao. “Het laat zien hoe Aziaten proberen te leven en goed te doen in andere landen.”

Streaming en een nieuw filmklimaat

Streamingdiensten spelen een grote rol in deze veranderingen. Platforms zoals Netflix creëren ruimte voor verhalen die voorheen weinig kans kregen, zoals de Koreaanse serie Squid Game. Bovendien maken economische ontwikkelingen in Azië het mogelijk om minder afhankelijk te zijn van westerse financiering. “Dit zorgt voor meer authenticiteit,” aldus Zhao.

Toch is er nog een lange weg te gaan. “Aziatische films en verhalen zijn nog niet mainstream,” benadrukt Zhao. “Maar misschien is dat ook niet het doel. Het gaat erom dat er ruimte is voor diversiteit en authenticiteit.”